OTVORENO PISMO Gospodinu RUHI MAHMUDI
(Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.)

Piše: Prof. dr Kaplan BUROVIĆ, akademik

Dana 05.XII.2014., primio sam od vas preko mog emajla tekst ENIGMA O PELAZGIMA, na engleskom jeziku, napisano od nekog drugog autora, a ne od vas. Tim napisom (gde nema nikakvih naučnih dokaza da su vaši Albanci poreklom od Pelazga!), hteli biste da me ubedite upravo da su Albanci poreklom od Pelazga, te da se tako odreknem od mojih stavova da vaš narod ne vodi poreklo od njih.
Niste prvi, ali – bili poslednji!
Ovo vaše impenjiranje mi svedoči da su vas moje albanološke teze uznemirile, pogotovo od kad ste videli da ih na sve strane sveta, pa i sred vaše Tirane, svi pošteni ljudi usvajaju.
Koliko da znate, nemački pelazgoman August Shlaiher razvio je hipotezu o poreklu Albanaca od PELAZGA u teoriju, upinjući se na to da su Albanci sami Pelazgi današnjih dana. Povodeći se za njim pretendirali su za to i mnogi drugi naučnici tog vremena, ali mehanički, i ne pokušavajući da to na bilo koji način dokažu.
A.Shlaiher, i posebno G. v. Han, bili su eksponenti austrijske politike na Balkanu, a ne naučnici. Oni su preko te svoje hipoteze nastojali da podvrgnu Albance austrijskoj kolonijalnoj politici i da ih iskoriste kao topovsko meso za svoju dalju ekspanziju na Balkanu, gde su već okupirali neke zemlje i pokrajine. Konkretno: Sloveniju i Hrvatsku. Godine 1797. okupiraće i Boku. A godine 1878. okupiraće i Bosnu sa Hercegovinom i spremaće se da okupiraju i čitavu Crnu Goru, Srbiju i Albaniju, pa će zato 1914. započeti i Prvi svetski rat.
Protiv A.Shlaihera diže se poznati austrijski naučnik, akademik, prof. dr Gustav Majer (Meyer, 1850-1900), afirmiran na sve strane sveta kao najveći albanolog svog vremena, da ne kažemo svih vremena, koji sasvim naučnom analizom, prudentno nam dokaza da albanski jezik nema nikakve veze sa pelaškim i da, prema tome, i Albanci kao narod nemaju nikakve veze sa pelaškim stablom naroda.

Prof. Dr Kaplan BUROVIĆ, akademik

Sve do 1959. godine analiza Akademika Majera bila je tabu za Albance. Niko od njih nije ni usmeno prozborio koju reč. Naprotiv, počev od pomenutog popa Petra Mazarek (Srbin koga su Albanci proglasili za Albanca!), svi su oni urlikali da su sledbenici Pelazga. Te godine, Istorijski institut u Tirani završio je pisanje Istorije Albanije, koju su pre štampanja poslali u Moskvi tamošnjim akademicima da je pregledaju i daju svoj pristanak za objavljivanje, da bi tako mogli da muzu SSSR, pa i ostale zemlje Istoka, koje su im davale, pa i poklanjale svoje kredite, dugove, investirajući u albansku ekonomiju. Kako se sada zna, Enver Hodža je te kredite i investicije upotrebljavao za jačanje i osiguravanje njegove vlasti, pa i za izdržavanje kamarile intelektualaca i ližisahana, koji su pisali po njegovom diktatu. Zbog ovoga, da bi se dodvorili sovetskim akademicima, albanski su istoričari bili prinuđeni da tu i tamo, po stranicama te istorije, kažu i koju istinu. Tako oni pišu:
"Mišljenje Shlaihera za pelaško poreklo Albanaca oboreno je argumentiranom naučnom kritikom G.Majera, koji u godinama 1878-1890 odredi položaj albanskog jezika kao jedan jezik bez veze sa pelaškim stablom".1)
Ovako su albanski istoričari (zvanično!) priznali da njihov narod nema nikakve veze sa Pelazgima. Poznati i poštovani albanski akademik, prof. dr Ećrem Čabej, iako nacionalistički nastrojen, idući stopama svojih učitelja G.Majera i N.Jokl-ija, u njegovim albanološkim studijama niti je spomenuo ma gde Pelazge, kamoli da je i on pretendirao kao svi ostali Albanci. Naprotiv, on je i autor ovih reči:
“Nećemo moći da zadovoljimo one, koji još i danas imaju jedno puno ubeđenje o pelaškom poreklu našeg jezika. Naprotiv, došlo je vreme, bar po školama, da ne pune glavu deci sa osmuđenim hipotezama, koje pripadaju sredini proteklog veka”.2) U ovom aspektu on je sačuvao svoje dostojanstvo naučnika i akademika. Posle njega, u jednom krajičku svog ćitapa od 806 stranica (velikog formata i sitnih slova, desetica!), priznao je to i prof. dr Jup Kastrati, koji doslovno kaže: "ne slažemo se sa tezom o pelaškom poreklu Albanaca".3)
I pored toga Albanci su en bloc nastavili sa njihovim pretendiranjima na pelaško-albansku etnogenezu kao i ranije, navodno da su direktni sledbenici Pelazga, njihovi sinovi, unuci i praunuci.
Čim su mu Istočne zemlje, na čelo sa SSSR, otkazale ekonomsku pomoć i političku podršku, kredite i poklone, pa mu prekinule i diplomatske odnose, Enver Hodža je odmah naredio svom trubaduru Spiro Konda da napiše i objavi u Tirani ćitap, kojim nam "dokazuje" da su Albanci i Pelazgi jedno te isto4). Drugog trubadura, grlatog Ismaila Kadare, instruiše da prisvoji i grčku mitologiju, i Akila i Homera, te da ih prikaže kao Albance.5)
Tako opet počeše da udaraju u sve bubnjeve, doboše i tambure da su Pelazgi, indoktrinirajući ovako svoj narod šovinizmom i rasizmom prema svim narodi na svetu, posebno prema susedima i naročito prema Srbima, Makedoncima i Crnogorcima. Sve mu je ovo trebalo E. Hodži da bi mobilizirao nacionaliste svih zastava i slojeva albanskog lumpenproletarijata da mu odbrane presto, stolicu i guzicu, od mogućeg napada SSSR i njegovih satelita. Josip Broz Tito je tada izjavio da preko jugoslovenske teritorije i neba neće dozvoliti nikome da prođe i napadne Albaniju. U znak zahvalnosti Enver Hodža je zabijao noževe u leđa jugoslovenskoj emigraciji u Albaniji. A zabijao ih je u leđa i samom Josipu Brozu Titu, kao i svojim najbližim saradnicima u njegovim zločinima, kao što su bili Mehmet Šehu, Kadri Hazbiu, Bedri Spahiu, Husni Kapo i tutti quanti.
Danas zastavu pelazgomanije drže albanski "arheolog" Muzafer Korkuti i albanski "pesnik", inače profesor Državnog universiteta u Tirani, Muzafer Xhaxhiu, kao i mnoge druge pelaške mule, sa titulom akademik, ili profesor i doktor, kao i bez ikakvih titula, svakojaka piskarala i škrabala, koji pišu bez i najmanje odgovornosti, a kojima se ni broj ne zna. Mislimo da je izlišno da im i imena spomenemo, kamoli i da im citiramo "dela".
Do danas, niko od njih nije ni pomislio da bilo čime dokaže poreklo Albanaca od Pelazga. Oni to samo ponavljaju kao papagali i busaju se u prsa da su genealoški sledbenici "božanstvenih" Pelazga, najstariji narod na Balkanu i u Evropi, u svetu, koreniti, autohtoni.
Jeste, samo su u jednom slučaju porekli to i izjavili za Pelazge da su Grci:
Virgilije, kako se zna, u njegovom glavnom delu ENEIDA spominje Pelazge. On se ne izražava pozitivno za njih. Kaže da su "gadni, kriminalci", jer su ubili Polamed Belidi-a, koji je bio slavan kao naučnik i istraživač, novator. Vergilije, sigurno, nije znao ni da postoje gde na svetu Albanci, kamoli da je predvideo i da će oni prisvojiti Pelazge kao svoje pradedove, ponajmanje da će i njegovo delo prevesti na taj svoj “božanstveni jezik”. A kad je to učinio Albanac Henrik Lacaj, u podtekstu je dodao ovo objašnjenje: "Pellazgi, ovde Grci"6).
Znači, kad Pelazgi čine zločine i niskosti, oni nisu Albanci. Tada su – Grci!
Albanski ekstremni nacionalizam, šovinizam i rasizam, kao i u svim drugim narodima sveta, nema mogućnosti da ne postane smešan u današnje vreme, nema kako da se ne demaskira i diskreditira u ovo doba trijumfa naučne misli i međunarodne solidarnosti, za koje su tuđi, neprihvatlivi šovinizam i rasizam.
Tako, ovaj tekst o Pelazgima, koji ste meni poslali, pošalite vašim istoričarima, naučnicima i akademicima, onima koji su napisali ISTORIJU ALBANIJE i, posebno, vašem Bogu Albanologije, akademiku, prof. dr Ećremu Čabeju, a ne meni, koji sam u ovom aspektu njegov učenik, student, bezdrugo i sledbenik.
_________________
1) UNIVERSITETI SHTETËROR I TIRANËS - Instituti i Historisë: HISTORIA E SHQIPËRISË,- tom I, Tirana 1959, str. 29. Ova je Istorija preštampana u Prištini negde 1970., ali falsifikovana. Sve što se u njoj ne sviđa Albancima, skinuto je bez ikakve oznake za to.
2) DEMI, Fatbardha: Gjuha shqipe nën ikvizicionin mesjetar, na sajtu LAJME.gen.al, 27.VI.2011. U originalu: “Nuk do të mund të kënaqim ata, që ende sot kanë një besim të plotë mbi origjinën pellazgjike të gjuhës sonë. Përkundrazi, ka ardhur koha që, së paku nëpër shkolla, mos t’ia mbushin kokën fëmijëve me hipoteza të tymosura që i përkasin mesit të shekullit të kaluar! “ (str. 23 N. V.)
3) KASTRATI, prof. dr. Jup: HISTORIA E ALBANOLOGJISË,- Tirana 2000, str. 579.
4) KONDA, Spiro: SHQIPTARËT DHE PROBLEMI PELAZGJIK,- Tirana 1964; PILIKA, Prof. Dr. Dhimitër: PELLAZGËT, ORIGJINA JONË E MOHUAR,- Tirana, 2005.
5) KADARE, Ismail: NJË DOSIE PËR HOMERIN,- Tirana 1975.
6) VIRGILI: POETËT LATIN,- Tirana 1978, str. 82.