Kao konstriktivan građanin Jugoslavije, posebno i kao disidentni književnik, koji je Jugoslaviju Josipa Broza Tita nazvao Golgotom, akademik, prof. dr Kaplan Burović, branio je i legitimna prava nacionalnih manjina u Jugoslaviji, u tom okviru i legitimna prava albanske

dijaspore. Za ovo je i hapšen, i osuđen, razorena mu je i porodica, a više su puta pokušali i da ga fizički likvidiraju. Glavni i jedini svjedoci Udbine optužnice protiv njega bili su Albanci: književnik Adem Demači i huligan Bahri Brisku.
Tada je on bio afirmiran kao jugoslovenski književnik, a Albanci su ga smatrali i svojim, albanskim književnikom, pošto je u svojim djelima unosio tu i tamo i po koju albansku ličnost, pa i tretirao koji albanski problem. Kako je albanska kritika konstatirala, on je jedan od glavnih književnika, koji je u godinama ’50 stvarao albansku književnost ove dijaspore, pa je uveo u tu književnost i temu pomorstva i ribarenja, koja je do tada bila nepoznata u albanskoj književnosti, čime se, između ostalog, i dokazuje da Albanci nisu sljedbenici Ilira.
Albanske vlasti su znale sasvim dobro da je uhapšen i zašto je kažnjen. Znali su to i Albanci Jugoslavije, pa i Albanci albanske dijaspore po svijetu, albanska emigracija. I pored toga, apsolutno niko se od njih nije digao u odbranu Akademika Burovića. Ni riječ u njegovu odbranu ni po skupovima, kamoli i preko medija. Akademika Burovića su svi pokrili ćutnjom, koliko intervencijom jugoslovenske UDB-e, toliko i albanskog SIGURIMI-a.
I dok su o Akademiku Buroviću ćutali, za Adema Demači su pisali i intervenirali na sve strane svijeta da se pusti iz zatvora, tobože je nevin, iako su sasvim dobro znali da je neprijatelj jugoslovenskih naroda i Jugoslavije, koji je na bazi šovinizma i veliko-albanskog rasizma i djelovao. Osigurali su mu i nagadu SAHAROV, koju ni u kom smislu nije zaslužio.
Pored onoga što su protiv Akademika Burovića Albanci izašli kao svjedoci Udbine optužnice sa lažima, kako ih je to UDB-a instruirala, ovo je prva njihova “zahvalnost” ovom Jugoslovenu, koji se žrtvovao u odbrani njihovih legitimnih prava.
Po izlasku iz jugoslovenskog zatvora, Akademik Burović, na putu za SSSR, emigrirao je dana 01.oktobra 1960.godine u Albaniju. Albanske mu vlasti ne dozvoljavaju da pređe u nijednu drugu zemlju. One ga prisilno zadržavaju tu i odmah stupaju u pregovore sa jugoslovenskim vlastima da im ga svezanog vrate, ako im oni vrate njihovog književnika Martin Camaj, koji im je prebjegao u Jugoslaviju.
Ovo je nova “zahvalnost” albanskih vlasti prema Akademiku Buroviću za sve što je on učinio za albansku dijasporu u Jugoslaviji i albansku kulturu uopšte.
U znak ove “zahvalnosti”, tresnuli su Akademika u koncentracioni logor jugoslovenske emigracije u Čermi, sred blatišta močvare Trbuh, gdje su mu pili krv komarci, stjenice, buve, vaši i svakakva druga gamad, monstruozna nečistoća, preko svega i provokatori SIGURIMI-a, koji su instruirani da ga ponižavaju i vređaju svakako, da mu donesu život na vrh nosa, kako bi ga primorali da učini molbu za povratak u Jugoslaviju.
Akademik je herojski istrajao u tim svojim patnjama i nastavio njegovu borbu protiv socijal-fašističke klike Josipa Broza Tita. U tim monstruoznim okolnostima on nastavlja i da piše pa i uspjeva da objavi novelu “Nova klasa” u glavnom organu Saveza književnika Albanije. On je prvi i jedini književnik, koji, kao interniran, usto i stranac, uspjeva da objavljuje svoje djelo, i to u glavnom organu albanske štampe.
Zatim je objavio roman “IZDAJA” (Tirana 1965, drugo izdanje 1967.), pa zbirku pripovijedaka “ODJEK KORABA” (Tirana 1968) i novelu “ZMIJA” (Tirana 1969). Predao je za štampu i neka druga djela, ali mu ih nisu objavili. Sve na albanskom jeziku. Sve sa jugoslovenskom tematikom, disidentnom, antititoističkom, ali i sa kojom albanskom ličnošću, kao pretstavnika albanske dijaspore u Jugoslaviji.
Akademik Burović je ličnost koji uvodi u albansku književnost, sem pomenute teme pomorstva i ribarenja, i temu disidencije, pa i prvo pero koje u svojim djelima prikazuje Srbina ne samo kao negativnu ličnost, već i kao pozitivnu, i – u isto vrijeme – isto tako prvi koji prikazuje Albanca ne samo kao pozitivnu ličnost, već – u odnosu na Srbina – i kao negativnu. Izvolite provjeriti! Albanski književnici su sve srpske ličnosti svojih djela prikazali i nastavljaju da prikažu samo kao negativne ličnosti, jer po njihovom odgoju “Dobar Srbin i dobro govno ne postoje !” – ovo je jedna njihova uzrečica, koju je Akademik Burović naučio čim je stigao u Albaniji, i to od pretstavnika “komunističkih”, “internacionalističkih” vlasti.
Akademik Burović se još u Jugoslaviji borio protiv albanskog šovinizma i rasizma, pa je to nastavio i u Albaniji. Ovo je primjetio i Albanac Lazër KODRA, koji je prije koji mjesec otvoreno pisao: “Ovo je razlog što podržavam Akademika Kaplana Resuli kad kaže da neki albanski pisci u to vrijeme učiniše sve da instaliraju u naše (albanske) mozgove jednu pandemisku mržnju prema komšijama”.
Dugi Albanac, pjesnik Vehbi SKENDERI, preko Radio-Televizije Tirane izjavljuje: “Ono što nam Kaplan Resuli prikazuje njegovim romanom da se desilo u Jugoslaviji, to se desilo i kod nas, u Albaniji. I mi smo to odmah shvatili, zato smo i prigrlili njegov roman i proglasili ga za remek djelo albanske proze svih vremena”.
Ovo je V.Skenderi izjavio pošto je proklamovana “demokratija” i da bi ubjedio svijet da je uspostavljena i u Albaniji demokratija.
Ali drugi albanski pjesnik Fasli HALITI, pod krvavom čizmom Envera Hodže, kad je ovaj Kaplan objavio pripovijetku “Stipendija”, gdje govori o persekutiranju studenata na Skopskom universitetu, javno je izjavio: “Pa ovo se desilo i meni, ovde u Albaniji !”
Upravo zato što su Albanci Albanije prepoznali sebe u djeljima Akademika, presjednik Saveza književnika Albanije, Dhimitar S. Shuteriqi, poziva Akademika Burovića i kaže mu da više ne piše o Jugoslaviji i protiv Tita, pa mu i preporučuje da piše o Albaniji i drugu Enveru. A pošto nije pristao, slomiše mu i pero i glavu: uhapsiše ga, između ostalog i potražnjom Josipa Broza Tita, kao uslov uspostavljanja diplomatskih odnosa na rang ambasada.
Osuđen na smrt, Akademik Burović nastavlja svoju borbu kao konstruktivan građanin: sada ne samo protiv Tita i njegove klike, već i protiv Envera Hodže i klike ovoga, koji je – isto kao i Tito u Jugoslaviji, uzurpirao narodnu vlast i proletersku diktaturu pretvorio u svojum ličnu socijal-fašističku diktaturu.
Svi su se borili protiv Envera Hodže i njegove strahovlade, ali niko kao Akademik Burović. On je tresnuo u lice Enveru Hodži da nije komunista, već jedan najobičniji bandita, koji ne poštuje nikakve zakone, nikakva pravila i nikakve principe. Akademik Burović čini ovo usmeno i pismeno, preko svojih djela koja piše u zatvorskoj ćeliji i razdaje ih na čitanje osuđenicima, pa ih šalje i lično Enveru Hodži, koga je uspio najzad da ubjedi da i ovaj lično izjavi, javno, usmeno i preko svojih djela da “Oni koji aktuelno upravljaju partijom i albanskom državom nisu ništa drugo do jedna crna banda, kriminalna i omražena od čitavog naroda”.
Dan danas se niko od Albanaca ne usuđuje da citira ove riječi Envera Hodže, iako ih sasvim jasno vide u njegovom djelu “RAPORTE E FJALIME”, Tirana 1983. Dan-danas se svi bore protiv Envera Hodže zato što je bio komunista. Pa on se za komunistu i sam izjavljivao, pa se i busao u prsa, gordio. Niko se još ne usuđuje da kaže o njemu onu istinu koju je Akademik Burović rekao još okovan u gvožđe i beton najmonstruoznijeg zatvora na svijetu, osuđen na smrt.
Ne samo njegovi zatvorski drugovi, već i neprijateljski nastrojeni osuđenici, pa i policajci, pazitelji u zatvoru, javno su nazvali Akademika Burovića MANDELOM ALBANIJE. Pošto je izašao iz zatvora nazvaće ga i MANDELOM BALKANA, pa i EVROPE.
Za slobodu i demokratiju Albanije od terora Envera Hodže, niko se nije borio i niko nije doprinio kao i koliko Akademik Burović. I niko nije žrtvovao više od njega. Razorili su mu i brak, žemu mu prostituirali, djecu masakrirali. Zločini koji su učinjeni nad ovim Akademikom, potresli su i same Albance. Vidite što o tome piše albanski književnik Esat MYFTARI u listu Tirane “TEMA”, 2014.
Pošto nisu uspjeli da ga fizički likvidiraju, a počelo je da im gori pod nogama, Enverovci puštaju Akademika Burovića iz zatvora, da bi dokazali svijetu da su eto, počeli sa demokratiziranjem zemlje i da, prema tome, nije potrebno da učine i u Albaniji ono što učiniše u Rumuniji, gdje su likvidirali fizički Čaušeskog sa suprugom i maloljetnim djetetom.
Iako su Enverovci učinili sve da ocrne Akademika Burovića ne samo pred Albancima Albanije i dijaspore, već i pred čitavim svijetom (Oni pišu protiv njega paskvilu i u francuskom listu L’HUMANITE !), ni Albanci niti strani svijet nije vjerovao u laži koje su se širile o njemu od vremena.
Kao što su ga obožavali prije hapšenja, oni ga obožavaju i sada, po izlasku iz zatvora. Lično prestolonasljednik Leka Zogu, iz Johanesburga (Južna Afrika), čestita mu izlazak iz zatvora i poziva ga da nastavi borbu protiv Envera Hodže i njegove klike, što nije učinio sa nijednim drugim osuđenikom. Sa svih strana svijeta Akademiku stižu čestitke, preko pisama, telefona, radio-televizija i telegrafskih agencija, listova, revija i časopisa. Predlaže mu se položaj poslanika u Albanskom parlamentu, pa i predsjedništvo Akademije nauka Albanije. Proglašavaju ga za profesora, za doktora, pa i za akademika. Što više i za počasnog člana akademije nauka i umjetnosti. Ovo se nije slučilo nijednom osuđeniku albanskih zatvora.
Nije ovo samo zato što se ovaj Kaplan držao herojski pred bandom Envera Hodže, što je prezreo smrt i borio se kao niko drugi, već i zato što je doprinio albanskoj kulturi, prosvijeti i nauci, kao i koliko niko drugi. Pošto se Ismail Kadare kompromitirao kao enverovski književnik, Kaplan Resuli je književnik i društveno-politička ličnost Br. 1 Albanije. Sve su oči Albanaca uprte u njega. Ne samo Albanije, već i albanske dijaspore.
A on, kao dosledan konstruktivan građanin, kao zakleti internacionalista, kaže iskreno Albancima, ono što im je rekao i od prvog dana prispeća u Albaniju, ono što im je ponovio i prvog dana hapšenja u Albaniji, ono za što su ga i kaznili sa novih 10 godina zatvora, preko onih 33, koliko ga bjehu kaznili za neprijateljsku propagandu:
-Kao književnik ja sam ne samo jugoslovenski književnik, već i albanski, jer sam pisao na oba ova jezika, pa sam i tretirao teme oba ova naroda. Ali, po nacionalnom porijeklu, ja nisam Albanac. Ja sam Jugosloven, porijeklom Srbo-Crnogorac, stigao u Albaniji kao politički emigrant i disidentni književnik. Kao konstuktivan građanin ja se nisam složio sa jugoslovenskim nacionalizmom, ponajmanje sa šovinizmom i rasizmom. E kad se nisam složio sa nacionalizmom mog naroda, ne mogu se složiti ni sa nacionalizmom vašeg, albanskog naroda, i da nije uperen protiv mog naroda. Kao duštveno-politička ličnost isto tako pripadan i mom jugoslovenskom narodu i vama, Abancima, jer sam se na oba fronta borio za slobodu i demokratiju, na jugoslovenskom i na albanskom. Bio sam i ostajem sin jugoslovenskih naroda, ali i izuzetan prijatelj albanskog radnog naroda, kao jugoslovenski internacionalista. Sve što sam učinio za Albance učinio sam sa pozicija internacionalizma, kao konstruktivan građanin, a ne kao Albanac.
Ovo je bilo u očitoj protivnosti sa rasističkim pretendiranjem “komuniste” Envera Hodže da su sve postigli svojim snagama, bez pomoći ni sa koje strane, pošto su im svi narodi svijeta, posebno komšije, bili neprijatelji.
Pošto Akademik Burović nije zatvorio usta i ćutao, nije ćutao o zločinima Envera Hodže i njegove klike, kako su to učinili svi drugi, pa i oni koje je nekada Narodna skupština Albanije proglasila za narodne heroje, pošto je Akademik od prvog dana udario svom snagom protiv Envera Hodže i njegove klike, ova je klika odmah organizovala svoje ljude da udare po Akademiku, optužujući ga da je porekao albansku nacionalnost i da se izjavio za Serbina. Preko toga, oni ga optužuju i da je stigao u Albaniju kao agent UDB-e i da je upravo za to hapšen i osuđivan. Tako pišu ne samo u albanskoj štampi, već i u fransuskom listu L’HUMANITE.
Ovako, preko šovinističke i rasističke raspoloženosti albanskog naroda, enverovski “komunisti” su nastojali da mobiliziraju šljam albanskog naroda protiv Akademika Burovića i da tako, sa njegovih demaskiranja enverizma skrenu pažnju na tobože njegovu agenturijalnu misiju kao Serbin i agent UDB-e protiv Albanije i albanskog naroda. Albanski neuki ljudi su od vemena prihvatili enverističku demagogiju, postavljajući znake jednačenja između Albanije i albanskog naroda sa Enver Hodžom i Partijom rada. Po njima, ko je protiv Envera Hodže i njegovog režima taj je i protiv Albanije i albanskog naroda. Oni dan-danas ne čine razliku.
Titoistički “komunisti”, iako vide da su ove albanske optužbe protiv Akademika u isto vrijeme i protiv njih, ne samo što ih ne demantuju, već naprotiv – za tu njihovu propagandu stavljaju na raspoloženje albanskim enverističkim vlastima i svoje agente, među prvima Adema Demači, Hasana Goranu i Bahri Brisku. Instrukcijama iz Beograda jugoslovenska ambasada u Tirani i sarađuje sa albanskim vlastima u atentatima, koji su učinjeni Akademiku u Tirani.
Tada se Akademik popeo na avijon i emigrirao u Švajcarsku, gdje nastavlja svoju borbu protiv kriminalne klike Envera Hodže, proširujući je i na naučnom planu. Iz Ženeve, zahvaljujući onom zalogaju hljeba što su mu osigurale švajcarske vlasti, on počinje sa objavljivanjem svojih studija, koje je napisao u zatvor Burelji, a kojima demaskira falsifikovanu istoriju albanskog naroda. Tu su u prvom redu njegove albanološke teze, po kojima Albanci nisu ni autohtoni, niti Iliri, ponajmanje i Pelazgi. Ovo iskorišćava crna banda Enverovaca da proširi optužbe protiv njega i da tako skrene pažnju naroda sa njegovih optužbi i dokazivanja da Enver Hodža sa njegovom klikom ne samo što nisu bili komunisti, već su bili i antikomunistički nastrojeni. U isto vreme, oni ovim optužbama skreću pažnju albanskog naroda i sa akutnih unutrašnjih problema.
Indoktrinirani šovinistički i rasistički sa fasifikovanom istorijom, preko svega sa ekstremnom mržnjom prema Srbima, lumpen proleteri, šljam albanskog naroda, odmah se stavlja na raspoloženje Enverovaca za mobing protiv Akademika Burovića i za njegovo sataniziranje. U isto vrijeme na njega se vrše atentati i u Švajcarskoj, i pred zgradom Organizacije Ujedinjenih Nacija, i u njegovom rodnom mjestu – Ulcinju, a u tijesnoj saradnji sa jugoslovenskim vlastima, o čemu bi trebalo posebno da se piše, jer su o tome već objavljena i verodostojna dokumenta.
Albanska kampanja protiv Akademika Burovića je permanentna od kad je izašao iz zatvora, ali se posebno aktivizirala kad je ovaj Akademik postigao koji veći uspjeh svojim djelima, kao što je slučaj sa njegovom knjigom SKADAR, blagoslovena i od Mitropolita Crnogorsko-primorskog dr Amfilohija Radovića, ili kad se preko medija pojavljivala u njegovu odbranu i koja albanska ličnost, kao što je slučaj sa književnikom Esat Myftari, poslanik u Albanskom parlamentu.
Dana 01. juna 2015. godine, beogradski list VEČERNJE NOVOSTI objavljuje Akademiku intervju, u kojemu on spominje i svoje albanološke teze. Ovaj je intevju imao vanredan odjek preko svih srpskim medija, koje su ga isti dan prenijele i pozitivno komentirale. Sutradan je pukla uzbuna Albanaca preko svih njihovih medija, tobože protiv tih njegovih teza, a u stvari protiv njegovih dokumenata, kojima nam dokazuje da Enver Hodža sa njegovom klikom nisu bili ništa drugo do jedna crna banda kriminalaca, koja je uzurpirala narodnu vlast i diktaturu proletarijata pretvorima u ličnu socijal-frašističku diktaturu Envera Hodže. Kako neki albanski komentatori tvrde, ova nova kampanja protiv Akademika Burovića je i skretanje pažnje albanskog naroda od aktuelnog unutrašnjeg problema – krađe pretstavnika vlasti znoja radnog naroda. Stotinama su ovi komentatori i samo na Webu jednog lista. Skoro svi urliču protiv Akademika Burovića, ali – što je istina – izašli su neki i u njegovu odbranu, o čemu je već detaljno pisao Aleksandar Stanislavljević. Zato se mi njima nećemo baviti. Uzimamo u analizu samo one koji su urlikali i nastavljaju da uliču protiv Akademika Burovića i njegovih albanoloških teza.

1. Instruirani od SIGURIMI-a, albanska bezimena rulja negirala je akademiku, prof. dr Kaplanu Buroviću i rođeno ime, pretendirajući da su pravog Kaplana, onog koji se afirmirao na Kosmetu kao književnik pseudonimom Kaplan Kaluši, ubili udbaši i da su njegovim imenom poslali ovog svog “agenta”, da ubije Envera Hodžu i da Albaniju proglasi za sedmu republiku Jugoslavije. Ovo je počelo još u koncentracionom logoru jugoslovenske emigracije u Čermi, kada su albanske vlasti stupile u razgovore sa jugoslovenskim vlastima da im vrate Akademika u zamjenu za njihovog književnika Martin Camaj. I kad mu je stigla sestra u logor i zagrlila Kaplana, čime su svi videlji da je ovaj Kaplan originalni Kaplan, a ne neki dvojnik, agent UDB-e, oni su nastavili da oplakuju krokodilskim suzama od UDB-e “ubijenog” Kaplana. Dan danas tu i tamo oglašava se koji agent SIGURIMI-a sa takvim pretendiranjem, pa prišivaju tom imenu i svakojaka pežorativna značenja, nastojavajući da tako okarakterišu Akademika.

2. U ovoj brazdi oni pretendiraju da je Akademik Burović promenio i prezime RESULI u RESULBEGOVIĆ, pa i u BUROVIĆ. Istina je sasvim drukčije. Prije dolaska Turaka na Balkan, njegovi pradjedovi su se zvali samo BUROVIĆ i dobro su poznati u istoriji Crne Gore. Jedan od ovih Burovića isljamizirao se. Njegovi sljedbenici su se podjelili u dvije grupe: jedna je grupa sačuvala do dana današnjeg pezime Burović. Oni žive u Sjenici, pa i u Beogradu, a stigli su i u Tursku. Druga grupa, po imenu svog oca Rista-Rizvana Burovića (sin grofa Miloša-Mehmeta Burovića), nazvali su se prema ocu Rizvanagići, kasnije i Rizvanbegovići. Resulj, sin Sulejmana Rizvanagića, nazvao se Sulejmanagić. Sinovi ovog Resulj-bega, po njemu, nazvali su se Resuljbegovići. Prvi RESULJBEGOVIĆ na svijetu je Arslan-beg Resuljbegović, koji se premješta iz Herceg Novog i smješta se u Ulcinj 1687. godine. Od njega potiču svi ulcinjski Resuljbegovići, pa i otac Kaplana.
Kaplan je stigao u Albaniju sa jugoslovenskom legitimacijom, gdje piše da se zove Kaplan Resuljbegović i da je po nacionalnosti CRNOGORAC. Videći da je zaglavio tu i da se u Albaniji ne može živjeti sa jednim prezimenom, koje, ne samo što dokazuje begovsko porijeklo, već nosi i sufiks –VIĆ, on je to skratio u RESULI, pa ga dan-danas Albanci tim prezimenom-pseudonimom poznaju i hoće, optužujući ga da ga promjenio i srbizirao u Resuljbegović, pa i u Burović, iako znaju sasvim dobro da mu se braća i rođaći u Ulcinju, svi redom, prozivaju Resulbegovići.
Akademik je od vremena upotrebljavao i prezime svojih pradjedova, a kad je izašao iz albanskog zatvora, i službeno se vratio njihovom prezimenu Burović. Ovo je istina, dok ono što predu njegovi albanski neprijatelji je izraz njihove mržnje prema njemu, a ne neznanja.

3. Od vremena je dokumentirano da su Resulbegovići porijeklom od peraških Burovića. Od vremena je dokumentirano da su ovi Burovići slovenskog drevnoga čest, što je nedvosmisljeno dokazao Akademik Burović ne samo svojim perom, već i svojom krvlju. Odrali su ga Albanci na živo da porekne svoju jugoslovensku, srpsko-crnogorsku nacionalnost, i da se izjavi za Albanca. Pristao je i da umre, ali nikako i da porekne svoju nacionalnost. Onda su ga izveli pred sud i, zato što nije porekao jugoslovensku nacionalnost, osudili su ga na novih 10 godina zatvora, preko onih 33, koliko su mu dali za “njeprijateljsku propagandu”. Dokumenta o ovome on je već objavio ne samo na albanskom, već i na srpskom.
Treba da istaknemo ovde da nema Jugoslovena (Srbo-Crnogorca) koji je skuplje platio pravo da se tako nazove, Jugosloven. Umjesto zahvalnosti, Titoisti i pravoslavni fundamentalisti nastavljaju da sarađuju sa albanskom bagrom protiv njega.
Iako Albanci znaju sasvim dobro da nije Albanac, oni se dan-danas upinju u svoje pretendiranje da je Albanac, da bi ga optužili i satanizirali kao osobu koja je porekla svoju albansku nacionalnost i izjavila se za onu najomrznutu od njih – Albanaca, za srpsku nacionalnost. Po njihovom pretendiranju svi su muslimani Balkana Albanci, jer tobože Turci su samo njih isljamizirali.
Preko svega, oni petendiraju da je Akademik porekao albansku nacionalnost për një grusht pasuri – za pregršt bogatstva, iako sasvim dobro znaju, da dan-danas, od vlasti eks-jugoslovenskih republika nema ni najmanju penziju, da mu još nisu objavili ni jednu jedinu knjigu i, za objavljene stvari po listovima, revijama, časopisima i sajtovima, još mu nisu isplatili ni prebijenu paru. Akademik Burović živi od milostinje švajcarskog naroda, dok ovi Albanci pretendiraju da mu djela objavljuje nekakva slovenska mafija, za što ga i plaćaju debelim honorarima..
Oni Albanci koji su se ubjedili da nije Albanac, proglasili su ga Ciganinon, pa i za ruskog Ciganina, samo ne i za Srbina, pa ni za srpskog Ciganina. U tome ih pomažu i crnogorski Titoisti, koji su objavili dvije knjige: jednu na albanskom jeziku, kojom kažu da su Resuljbegovići Albanci, i drugu na “crnogorskom” jeziku, kojom pretenditaju da su Španci.

4. Pošto su ga braća i rođaci u Ulcinju prigrlili i time priznali da je Resulbegović, njihov brat i rođak, crnogorska UDB-a je instruirala njegovog najmlađeg brata Hajrudina Resulbegovića, inače kapetan crnogorske vojske, da izjavi da ga je majka našla u masline i, pošto su joj bila malo njenih 5 sinova i 3 kćerke – usvojila ga. To su Albanci odmah objavili u svojoj štampi u Tirani kao neospornu istinu.
Titoisti su sarađivali i nastavljaju da sarađuju sa Enverovcima u svim zločinima protiv Akademika Burovića i svih drugih antititovaca, stvar ova dokumentirana od vremena.

5. Videći da niko ne vjeruje da ga majka našla u masline, izmisliše najnovije: da ga majka rodila van braka, i to sa jednim Serbinom. Što ne izmišljaju ovi Albanci, samo i samo da ubjede svijet da Akademik Burović nije pljemićkog porijekla, od veleslavnih peraških grofova, samo i samo da ga ocrne, sataniziraju i učine omraženim od Albanaca.

6. Albanci mu osporavaju i obrazovanje. Pišu da on nije ni akademik, ni profesor, ni doktor nauka, niti da ima visoko obrazovanje, pa da je i diplomu više gimnazije u Beogadu kupio.
Oni iz lista TABLOID otišli su u XV Beogradsku gimnaziju i u registar diplomiranih 1954.godine našli su pored imena Kaplana Resulbegovića samo petice (tada najviša ocjena !), što su odmah izneli i preko svog lista.
Što se tiče njegovog diplomiranja na Albanologiji Skoplja, svako može provjeriti registar diplomiranih, septembar 1957.godine. I tamo kod prezimena Resuljbegović.
Akademik Burović se diplomirao i po drugi put, na Universitetu Tirane, Filozofski fakultet, grana Albanski jezik i književnost. O ovome on je objavio i dokumenat, izdat od sekretarijata tog fakulteta.
Isto tako on je objavio i dokumenat, kojim ga presjednik Akademije nauka i umjetnosti albanskih intelektualaca (Sa sjedištem u Istambolu), prof. dr Skender Rizaj, stavlja na znanje da su ga proglasili za počasnog člana njihove akademije za njegov roman IZDAJA, dok su ga kao filologa, bazirajući se na njegova djela, imenovali za sekretara Otsjeka za albanski jezik i književnost. Kao takav, po statutu, on je i prvi zamjenik presjednika te Akademije.
Albanski huligani, iako znaju sasvim dobro ovo, nastavljaju da pretendiraju za njega da nema ni srednje obrazovanje. Kad su videli da ljudi vjeruju dokumentima, a ne lažima njihovim, Bahri Brisku, dvojni agent, jugo UDB-e i albanskog SIGURIMI-a, priznade da su mu istambolske bozadžije dodjelili zvanje akademika. Njihova imena ne spominje, jer ih drugdje, sa njihovim imenima, smatra za velike rodoljube i naučnike.
Jedan drugi albanski huligan, koji se natjeca sa ovim Bahrijom u izmišljanju laži protiv Akademika Burovića, zvani Sadik Elšani, prati na svim sajtovima komentare o Akademiku Buroviću sa pretendiranjem da Akademija nauka i umjetnosti albanskih intelektualaca ne postoji i da nikada nije ni postojala: da ju je izmislio Akademik Burović. Za dokumenat, napisan svojeručno od Skendera Rizaj, koji je Akademik Burović objavio, pravi se kao da ne zna. Isto tako pravi se kao da ne zna ni za službeni časopis te Akademije, gdje je objavljena njena organika i gdje figuriše i Akademik Burović (pseudonimom Resuli) u svim pomenutim zvanjima, i kao običan i kao počasni član te Akademije.

1. Akademik Burović je u ljeto 1956.godine uzeo učešće u demostracije Ulcinjana protiv zatvaranja škola na albanskom jeziku, smatrajući da je to protivustavno. Svi Albanci, koji su ga okružavali, bili su agenti UDB-e. Po instrukcijama UDB-e oni su ga istakli kao glavnu ličnost tih demostracija, sa ciljem da ga uhapse i kazne na smrt.
   Bahri Brisku, jedan od glavnih agenata UDB-e, koji je na suđenju u Tetovo izašao i kao svjedok Udbine OPTUŽNICE protiv Akademika, piše da je u tim demostracijama Akademik bio agent UDB-e, a ne on. Tobože on je bio glavni organitator i vođa tih demostracija.
   Bezobaznost ovog albanskog huligana je bezprizorna. Dočekan je u Albaniji ne samo od Envera Hodže, već i od Pjetra Arbnoria, kad je bio pesjednik Albanskog parlamenta.

8. Za prvu ženu Akademika Burovića, Turkinja Feriha Hajrullah, koju mu je UDB-a ubacila u krevet, kažu da je bila velika albanska patriotkinja i, upravo zato, kad je Akademik Burović uhapšen od UDB-e, napustila ga, jer više nije htjela da bude supruga jednog agenta UDB-e !!!
Absurditeti ovih Albanaca protiv Akademika Burovića su takvi, da nema tog psa koji bi ih polokao. Ali oni se pridržavaju Gebelsa, koji je rekao da protiv neprijatelja treba lagati, što više lagati, jer će nešto ostati i vjerovati se.

9. Za sadašnju ženu, pišu da je ljubavnica presjednika Srbije Tomislava Nikolića. Iako znaju sasvim dobro da je Albanka, pa i u srodstvu sa albanskom kaljevskom porodicom, kažu i da je Srpkinja, pošto znaju da Albanci mrze sve što je srpsko.
Koliko mrze sve što je srpsko, vidite što piše Albanac AGRON- koji je dana 3. avgusta 2008. i 6. januara 2010. učestvovao u diskusiji povodom članka M.Lukića Ko su Albanci? – studije o poreklu Albanaca,- objavljen na sajtu GLAS DIJASPORE, 31.I.2008. On izjavljuje da su Srbi „servi (sluge), glupi, lopovi, ubice, siledžije itd. Ja sumnjam u incest i zato se Srbi rađaju kao manijaci, jebu sestru i prave decu. Srbe treba oterati sa Balkana u Sibir...Albanci su potomci Ilira od Zagreba, Zadra, Soluna, Skoplja i Beograda. Sve je bilo naše i biće uz pomoć Allaha...Srbima je prošao rok života“.
“Komentator” Ili, u listu Tirane DITA, piše da je Akademik “kažnjen zatvorom u Ženevi za silovanje svoje kćerke”.
Drugi pišu da su ga premlatili Albanci u jednom pozorištu Ženeve.
Laži ovih Albanaca nemaju kraja.
Dok jedan drugi albanski sveznalac piše: “Kaplan je klao i mljeo Albance u eks-Jugoslaviji Rankovića i pobjegao je za Ženevu i godine 1989, kad smo bili u demostracijama 15 dana pred Organizacijom Ujedinjenih Nacija, ovaj sa nekim četnicima iznosio je po izlozima Ženeve slike Slobodana Miloševića”.
Koliko da se zna: Godine 1989. Akademik Burović je bio u zatvor Burelja.
Isto ovako i jedan drugi albanski sveznalac piše da je 1990.godine Akademik Burović potamanio ništa manje već 300.000 muslimana u Bosni i Hercegovini. I te je godine Akademik bio u zatvor Burelja.

10. Iako znaju isto tako sasvim dobro da je Akademik u Jugoslaviji kažnjen kao disidentni književnik, za neprijateljsku propagandu, pišu da je kažnjen za krađu, pa i za intimne relacije sa svojom učenicom. Štaviše, neki od ovih “biografa” Akademika pišu da je u zatvor bio “porukom UDB-e, da otkrije planove uhapšenih Albanaca”.
Akademik Burović nam je prošle godine stavio u ruke djelo TITOISTIČKI SUDSKI PROCES, gdje je objavio faksimilno sva dokumenta iz Državne Aršive Republike Makedonije, iz kojih se jasno vidi da mu je inscenirano suđenje za neprijateljsku propagandu. Ni krađa i niti učenica se nigdje ne spominju.

11. Akademik je kažnjen na 18 mjeseci strogog zatvora, koje je izdžao da poslednjeg dana. Iako ovo znaju sasvim dobro, pišu da nije izdržao ni 4 mjeseci zatvora i da se u zatvoru niko nije družio sa njim, pa su ga vlasti odmah pustili kao svog agenta.
Njegov kolega iz zatvora, Albanac Redžep Bunjaku, svjedoči preko medija da je Akademik izdržao zatvor do poslednjeg dana i da se držao tako junački, da je svojim držanjem nadahnjivao i druge da se drže, da ne pokleknu pred torturama Titoista. On priznaje i ovo: da ih je sjećanje na njega i njegovo junaštvo još dugo održavalo i potsticalo da odole teroru vlasti.
Jugo vlasti su ga provocirali i više puta pokušali da ga i fizički likvidiraju. Pokušali su da mu i u zatvor insceniraju novi sudski proces, ali bezuspješno.

12. Čim su ga pustili iz zatvora, Akademik je, na putu za SSSR, emigrirao u Albaniju. Instruirani od SIGURIMI-a, svi albanski huligani, Albanije i albanske dijaspore, pišu da je stigao u Albaniju kao UDB-in agent, sa misijom, i da je zato uhapšen, pa i kažnjen.
Akademik Burović je objavio PRESUDU Vrhovnog suda Albanije. U nju se nigdje ne spominje UDB-a. Naprotiv, naglašeno je da je uhapšen i kažnjen kao pretstavnik političke i ideološke diversije u Albaniji, što nisu napisali nijednom drugom političkom osuđeniku, ni eks-članovima Centalnog Komiteta “komunističke” Partije rada Albanije, ni eks-članovima Politbiroa.
Svima ovima, koji laju da je Akademik Burović hapšen i osuđen kao agent UDB-e, prethodio je lično Ramiz Alija, načelnik Partije rada i presjednik Republike Albanije, autor članka koji je objavio list L’HUMANITE odmah po izlasku Akademika iz albanskog zatvora.
Albanski parlamenat je službeno priznao punu nevinost Akademiku Buroviću, dok su mu Sali Beriša i Fatos Nano, sa položaja presjednika Republike prvi, a drugi sa položaja presjednika vlade, u svoje ime i u ime naroda izjavili javno, peko medija, svoje izvinjenje za sve patnje i stradanja koja je pretrpeo u Albaniji, lično i porodično, pa su ga i pozvali da se vrati iz Švajcarske u Albaniju. Fatos Nano ga priznao i za konstruktivnog građanina. Ovo je unijela u svoju enciklopediju KOSOVO i Akademija nauka i umjetnosti Prištine, ali huligani neće da znaju ni za Akademiju nauka i umjetnosti. Oni znaju samo za naređenja i instrukcije koje dobijaju od SIGURIMI-a.

13. Angažovani da izmišljaju i lažu sve i svašta protiv Akademika, neki od ovih huligana pišu da su ga albanske vlasti vratile jugoslovenskim vlastima. Jedan od njih piše i ovo: “ Godine 1983.doveli su ga u zatvor Mitrovice, u sobi gdje sam bio ja sa 6 dugova Albanaca. Sa prezrenjem smo ga zvali LEGEN-lavor. Jedan iz Vuštrije-Vučitrna izmlatio ga do nesvijesti ovog udbaša, malazeza-Crnogorca...”
Koliko da se zna: albanske su vlasti pokušale da ga vrate, ali nisu uspjele. Godine 1983. Akademik je bio u zatvor Burelja, tako da se u zatvor Mitrovice (Srbija) ovaj Albanac sreo sa svojom patološkom fantazijom, a ne sa Akademikom.

14. Roman IZDAJA    Akademik Burović je napisao na oči jugo-emigracije u Logoru Čerma-Ljušnje-Albanija, 1962. Albanske vlasti su ga tri godine pretresli i 1965.mu ga objavili pod njegovim pseudonimom Kaplan Resuli, misleći da neće imati nikakvu vrednost i nikakav odjek, ali da će im služivi za njihovu politiku prema Kosmetu, a i protiv samog Akademika. Desi se neočekivano: ne samo u Albaniji, već i širom albanske dijaspore, ovaj su roman prihvatili Albanci kao JEVANÐELE, kao remek djelo njihove umjetničke proze i držali ga pored BIBLIJE i KORANA. A kad su BIBLIJU i KORAN zabranili, držali su ga umjesto BIBLIJE i KORANA. Jezik romana su predložili za službeni književni jezik Albanije, dok su autora za ovaj roman odmah primili u Savez književnika Albanije, pa i za počasnog člana Akademije nauka i umjetnosti. Tim romanom Akademik je eklipsirao i miljenika Envera Hodže – Ismaila Kadare, što je obojicu učinilo da pobjesne, posebno kad su saznali da se u narodu govori: “Ova izdaja i zločini, koje Kaplan opisuje u Jugoslaviji, desili su se i dešavaju svakodnevno i ovdje, kod nas, u Albaniji !”. U pežorativnom liku Mula Mamer Hodža skoro svi su prepoznali Enver Hodžu, pa su počeli da ga i nazivaju s prezrenjem Mulai.
Ovaj roman je do sada doživio 5 izdanja. Peto izdanje mu je učinjeno u Prištini, 2010, dok mu je treće izdanje, u Tirani, učinjeno u 100.000 primjeraka, što do ovog romana još nije doživio nijedan drugi roman.
Još prije hapšenja autora, naređenjem od Centralnog Komiteta partije, SIGURIMI počinje borbu protiv romana. Prvo su ga proglasili bezvrednim, za što su angažovali lično Ismaila Kadare, kao “najkompetentniju” ličnost. Što su više udarali u taj bubanj, mase su ga više usvajale i cijenile. Javi se iz Londona, preko Radia GLAS AMERIKE, i najveći poznati albanski esteta prof. Tajar Zavaljani, koji, između ostalog naglasi: “Roman IZDAJA je jedino dostojno književno djelo koje je objavljeno u Albaniji poslije Drugog svjetsko rata !” Tada SIGURIMI promjeni taktiku: preko svojih agenata izjaviše da roman nije napisao Kaplan Resuli. Tobože, on ga ukrao Ademu Demači. Nadali su se da će Tito ubiti Adema u zatvor, a za sebe su planirali da ubiju Kaplana.
U međuvremenu je Adem izneo živu glavu iz jugoslovenskog zatvora i odbio predlog Kadarea da se izjavi za autora romana IZDAJA. Tada su ovi Albanci počeli da traže romanu autora po grobljima, što čine i dan-danas, iako im je Akademija nauka i umjetnosti Prištine jasno i glasno rekla preko svoje enciklopedije KOSOVO da je autor tog romana Kaplan Resuli.

15. Jedan “komentaror” piše: “Kaplan kaže da Albanci nisu Iliri, jer su Turci i Arabljani. On to kaže jer je prodana duša, plaćen je od sloveno-grčkih krugova”.
Drugi dodaje: “Kaplan Resuli se dere na svim raskrsnicama da albanska nacija ne postoji”.
Istina je da Akademik Burović kaže (i dokazuje !) da Albanci nisu Iliri, ali do danas nigdje nije rekao da su Turci, niti Arabljani, ponajmanje da negira postojanje albanske nacije. Koktej albanske krvi priznali su sami Albanci. Detaljno o tome vidite u Akademikovom djelu KO SU ALBANCI?.
 Zvanični sloveno-grčki krugovi ne samo što ga nisu platili, već su ga i persekutirali, pa ga i dan-danas persekutiraju, što je javno priznao i eks-ministar kulture Crne Gore Budimir Dubak. Ne samo što mu još nisu dali ni najmanju penziju, već mu ne dozvoljavaju ni da u njegovom rodnom mjestu, Ulcinju, registrira djecu, rođenu u zakonskom braku van granica Crne Gore. Preko svega, u dogovoru sa albanskim vlastima, više puta su pokušali i da ga fizički likvidiraju, dok ga paskvilama Albanca Bahri Brisku provociraju da se sa njim lično obračuna, kako bi opravdali njegovo ponovno hapšenje.

16. Svi Albanci, i nepismeni čobani vrh planima, koji i ne znaju šta znači to autohtonost, Ilir i Pelazg, pretendiraju da su autohtoni, Iliri, pa i Pelazgi, jer im se od albanskog preporoda tako govori svakodnevno. Evo šta pretendira jedan od ovih “komentatora”: “Iliri su civilizacijom bili mnogo, mnogo razvijeniji od drugih naroda! Slobodno kažem da je jedan ILIR u bazi njegovih intelektualnih sposobnosti bio negdje 5 hiljada godina prije jednog Njemca, Britanikusa, da ne govorimo za sklavene (u pežorativnom smislu, robovi,- SS), Beduine ili Seldžuke, koji su do kasno bili za žaljenje! Mi treba da držimo glavu visoko, mnogo visoko što smo sljedbenci božanstvenih Ilira, sljedbenici imperatora Konstantina, Justinijana, Decia, Dioklea, Galena...imamo više iliskih imperatora od gradova koje imamo danas !”
Kako je dokazano od istoričara, posebno od Akademika Burovića, Albanci ne samo što nisu Iliri, već i - Iliri nisu imali nikakvu civilizaciju, oni su bili nomadska stočarska plemena, koji nisu stigli ni da napišu svoje ime nikakvom azbukom. Oni Iliri, koji su se afirmirali za bilo što, afirmirali su se preko grčke ili rimske kulture, preko grčkog ili latinskog jezika i pisma, totalno grcizirani ili latinizirani.
Albanski istoričari ovo znaju sasvim dobro. I pored toga, oni pretendiraju ništa manje već: “Albanci su ne samo jedini sljedbenici Pelazgo-Ilira, već i superioran narod (nothing like Albanians)”, dok za albanski jezik pretendiraju da je “u korenu indoevropskih jezika”, da se “bez albanskog jezika nijedan drugi jezik ne može razumeti i, zato, albanski jezik treba da se proglasi za klasičan jezik i da se uvede kao obavezan predmet po svim školama svijeta” (Preljoc Margiljaj, vidite njegovo djelo ILIRI SU GOVORILI ALBANSKI, ALBANCI GOVORE ILIRSKI).
Njihov književnik Adem Istrefi, vaspitan na Univesitetu “Enver Hodža”, piše: “Kad smo mi, Albanci, topili željezo, Njemci su jeli svoje roditelje !”
Albanski rasizam je prekipio. On je tako evidentan, bezobrazan i agresivan, da od vremena uznemirava čitav Balkan. Njihov književnik Ismail Kadare, koji je i sam doprinio razvoju ovog rasizma, sred Pariza je priznao preko lista LE MONDE da su Albanci jedan rasistički narod.

17. Mnogi “komentatori” života i djela Akademika  Burovića pretendiraju: “Za svaku njegovu tezu imam naučan odgovor od međunarodnih albanologa, ali ne vredi da mu se odgovori, sem da ga psujemo i da ga izgorimo.... i jedan 8-godišnjak može da obori njegove teze “. Neki drugi, iako visoko obrazovani, pozivaju albanske akademike da mu odgovore, što znači da su sami nesposobni za to. Više komentatora naglašavaju da nijedan od ovih, koji laju protiv albanoloških teza Akademika Burovića, nije ni pokušao da mu ih obori, jer i ne mirišu u albanologiji. Koliko za primjer vidite šta piše jedan od ovih na unakaženom albanskom jeziku, za koji mu ni u osnovnoj školi ne bi dali prelaznu ocjenu: “na kemi edhe nji gjuh shum shum te Qmushme, sjam hiq Albanolog per me kuptu se gjuhet per rreth neve jan te dalne nga Gjuha e jon ... psh .. AUTOKTON .. Asht I/e TOKes TON, mandej Auto QEFALE...dmth AUto po i bjen A i Tokes ton Qefale po i bjen QE FALET ose QE FOLET ..nga kjo del se KISHA E TOKES KU FALET SHQIP quhet KIsha autoqefale Shqiptare ... te cilen as sot nuk e kemi ... »
Pokušaću da ovo prevedem: “Mi imamo i jedan jezik mnogo mnogo dragocjen, nisan nimalo albanolog, ali da biste razumjeli da jezici oko nas su izvedeni iz našeg jezika...npr... AUTOKTON...Je On/ona ZEMLJA NAŠA, zatim Auto QEFALE...znači AUTO razglaba se u A i Tokës ton – je naše zemlje. QEFALE znači QË FALET – koje se klanja, ili QE FOLET – koje se govori...odavde izlazi da CRKVA ZEMLJE GDJE SE KLANJA-GOVORI ALBANSKI, naziva se  Samostalna albanska crkva...koju ni danas je nemamo...”
Ovi “komentatori” kažu da ni Kosovo, niti Albanija nemaju akademika. Pa i oni koji se kao akademici plaćaju, love i jedu muhe.
Gola je istina da do danas nijedan albanski akademik nije se usudio da se suprotstavi Akademiku Buroviću. Razlog? Ako mu se suprotstave – spašće na nivou ovih imbecilja i kompromitovaće se da ne prave nauku, već najprljaviju politiku, za što ih je od vremena optužio italijanski albanolog akademik, prof. dr Guliano Bonfante. A ako se slože sa Akademikom Burovićem, Albanci će ih kamenovati i primorati da učine ono što je već učinio dr Ardian Kljosi, pokoj mu duši !

18. Njihovi dokazi protiv Akademika Burovića i njegovih teza su samo psovke, uvrede, pretnje i laži. Koliko za primjer, upravo onaj albanski “albanolog”, koji pretendira da i jedan 8-godišnjak može da obori teze Akademika Burovića, evo kako to čini sâm: “të qifsha nusen, fisin, mbesat dhe zoqtë e mizat që të fluturojnë sipër shtëpije !” (jebem ti nevjestu, pleme, bratučetke i ptice, i muhe koje ti ljete preko kuće !). Drugi mu psuje i mrtvu majku. Dok jedan, koji sebe naziva TRIMI-JUNAK, doslovno piše: « O ta qifaha qorrrin e nanen o qetnik i nalit zi po kujt i ha kari se qka fol ti o qetnik ma per para ki me qi nanen tane a tje ku e ke ne vorr se sa ki me pa ti kit anderr kurr per jet shqiperia madhe dot ndodh dhe sllavet dot ikin vet pi ballkankt mali zi dot valo falmuri kuq e ti edhe tabllat e rrugve dot behen me shqiponjen dy krenanere ».
Kako vidite, ovo je napisano jezikom jednog imbecila, koji ne zna ni da otvori kompjuter, kamoli i da beleži svoj koment tamo. Iza ovih imbecila kriju se albanski akademici, koji se ne usuđuju da istupe svojim pravim imenom.
Ali da pokušamo da prevedemo ovu svinjariju: “O da ti jebem slijepu majku, o četniku Crne Gore! I kome svrbi kurac što kažeš ti, o četniku! Prije ćeš jebati tvoju majku, onamo gdje ti je, u grob, negoli što ćeš vidjeti ovaj san, nikad, doživotno. Velika Albanija će se ostvariti i Sloveni će pobjeći sa Balkana. Nad Crnom Gorom će se vihoriti crveno crna zastava. I table puteva će se napraviti sa dvoglavim orlom”.
 Ove su psovke dospjele dotle da su se i sami Albanci zgranuli i protestirali. Evo šta piše zvani Samuel Daniel, koji prethodno naglašava da mu redakcija lista briše komente: “Komentator FLM ima puno pravo što piše da ne treba da se zauzmemo sa ovim  prostacima. Ovaj list (BOTA SOT) postao je kao novina Cigana. Ona daje mogućnost ovim psihopatima sa nazivima Dardani, Albani, Sokol Mali i drugi da vređaju na varvarski način...”
Komentator ASTRIT piše: “Činite čast Kaplanu Resuli kad ga psujete...”
Komentator O.O. dodaje: “Ko psuje druge taj psuje sebe !”
Treba znati da redakcije ovih listova pretendiraju da neće objaviti ni uvredljive komente, kamoli i sa psovkama. Izgleda da ovo ne važi kad je u pitanju Akademik Burović. I ovo je moguće albanska zahvalnost njemu za sva značajna dobra koja je učinio Albancima, pa i žrtvujući sebe i svoju porodicu, svoju maloljetnu djecu.

19. Dr. Marie KODRA piše : »Albanci su Iliri…Ovo što kaže sloveno-makedonsko-serbski albanolog Kaplan Burović (Resuli), sem što je sramno, jeste i uvreda, poniženje za sve albanstvo, albansku nacionalnost Ilirskog poluostrva. Molim albanske istoričare da tuže Kaplana Burovića (Resuli) pred Internacionalnim sudom, da se sveže i da se uhapsi, da se kazni…za falsifikovanje istorije Albanaca i porijekla Albanaca i albanskog identiteta…Vlah Naum Većilhardži (Koji je napisao prvi albanski bukvar!-SS) bio je jedan antialbanac, jer je fasifikovao ilirsku azbuku današnjih Albanaca, smjenjujući je sa latinskim slovima, dok je originalnu azbuku Ilira, albanskog jezika uništio. Stefan Nimani bio je Albanac, Dardanac, nije bio nikakav « Car Lazar », već je bio Albanac, koji je gradio albanske crkve u albanske oblasti, etnički pelazgo-ilirske…Serbi su mu promjenili ime od Stefan Nimani u Stefan Nemanja, kao što su prisvojili i mog pradjedu, legendu Dardanije i albanske nacije: Miraš, Miljuš Kopilića mjenjajući mu ime i prezime od Miruš Nikola Kopilić u Miloš Obilić. Na isti ovaj način sloveno-grci i sloveno-serbi pokušali su da prisvoje i Nacionalnu Legendu Skenderbega, pretendirajući da je Vlah etc. Da ne zaboravi ovaj bezobrazni smrdljivko da Albanci imaju činjenice, koje se čuvaju u svim arhivama, počev od Vatikana pa do Amerike, da razoružamo sve protivnike, unutrašnje i spoljašnje neprijatelje albanskog naroda… »
Eto čime i kako truju svoj narod albanski istoričari, doktori nauka, čime ga indoktriniraju i huškaju protiv susjednih naroda !

20. Komentator Bedri Islami piše: “ni sada, poslije 25 godina života u Švajcarskoj, Kaplan Resuli nije štampao ništa seriozno, da ne kažem da nije štampao ništa”. Je li moguće da ovaj Albanac ne zna da je broj štampanih knjiga Akademika Burovića dostigao 134, i pored svih sabotiranja koja su mu učinjena?! Je li moguće da ne zna da su mu sred Tirane, dana 01. jula 2009, spalili čitav tiraž četiri knjiga, kad je sigurno i sâm možda uzeo učešće u tom kulturocidu ?!
Je li moguće da za njega nisu važna naučna djela Akademika Burovića kao što su KO SU ALBANCI?, ILIRI I ALBANCI, ISTORIJA ULCINJA, ENCIKLOPEDIJA ULCINJA, PRAVO LICE ISMAILA KADARE, SUFIKSI ALBANSKOG JEZIKA, LEKSIČKE STUDIJE, ETIMOLOŠKE STUDIJE, SKADAR, zbirka eseja O DISIDENCIJI  i tolika druga djela samo iz oblasti albanologije ?!
Pa zašto se digao onda protiv Akademika Burovića, kad ovaj nije štampao ništa seriozno ?!

21. Jedan “komentator” piše: “Ovaj turski čergaš konkurisao je pri KGB-eu ruso- čergaša kao albanolog za jedan projekat koji Putin plaća milijardama dolara. Ovog albanologa je angažovao samo da studira jezik i azbuku napisa albanskih predljudskih riječi”.

22. U početku su studije Akademika Burovića proglasili za sasvim bezvredne. Kad su vidjeli da ih svet usvaja, da ih uvodi i u svoje enciklopedije, razglasiše na sve strane da mu ih piše SANU, a da ih Akademik samo potpisuje.

23. I dok urlaju na sva usta da Burović nije akademik, pišu: “Kaplana Resuli SANU je proglasila za člana Akademije...srpska medija su ga dekorisala sa titulom akademik”.
Koliko da se zna: SANU mu do danas nije spomenula ni ime, ali jeste – sakupila je u svojoj biblioteci sva izdanja Akademika Burovića i sigurno će ga ubrzo primiti ne samo za običnog člana, već i za počasnog člana, kao što ga već primila Matica Srpska.

Albanološke teze, po kojima Albanci nisu ni autohtoni, niti Iliri, ponajmanje Pelazgi, bile su TABU, posebno za Albance. Albanskoj djeci, od samog rođenja, sa majčinim mljijekom, usađivala im se antinaučna indoktrinacija da su autohtoni, Iliri i Pelazgi. Niko nije smio ni sumnjati u to, kamoli i da pomisli, da proviri u istinitost porijekla Albanaca.
Iako okovan u gvožđe i beton najmonstruoznijeg zatvora na svijetu, iako osuđen na smrt i Damaklovim mačem nad glavom, Akademik Burović se usudio da proviri i sazna istinu o porijeklu Albanaca, pa ju je smjelo i otkrio cijelom svijetu. Posebno po izlasku iz zatvora. Poznajući albanski jezik, on je uz nadčovječanske napore i ličnog samoodricanja, samopožrtvovanja, herojskom smjelošću, pretstavio ove teze i samim svojeglavim Albancima, detronizirajući ovako albanski državni TABU i snažno udarajući krampom u same temele albanskog indoktiniranja šovinizmom i rasizmom. Tako niko na svijetu nije doprinio kao i koliko Akademik Burović za liječenje Albanaca od šovinizma i rasizma, a u isto vrijeme i za spašavanje Balkana od ove albanske kuge.
Ovih dana i sami trezveni Albanci konstatirali su činjenicu da je zasluga Akademika Burovića sva ova diskusija Albanaca o svom nacionalnom porijeklu, zahvaljujući kojoj su se mnogi od njih otreznili i postali svijesni svog nakaradnog, šovinističkog i rasističkog indoktriniranja.
Albanološke teze akademika, prof. dr Kaplana Burovića su već prihvaćene na sve strane svijeta od naučnih institucija, pa se uvode i u enciklopedije. One se eto prihvaćaju i od samih Albanaca. Nema sumnje da će ih prihvatiti i SANU, čim se bude oslobodila titoističke okupacije.
Suad SULEJMANAGIĆ