Ovo svaki vlasnik ljubimca mora da zna: Pravne posledice nesavesnog rada veterinara!
Iako postoje veterianri koji izuzetno požrtvovano, predano i sa puno ljubavi prema životinjama obavljaju svoj poziv, praksa pokazuje da se mnogi vlasnici kućnih ljubimaca ali i domaćih životinja neretko suočavaju sa neodgovornim, pa čak i veoma nesavesnim veterinarima. Nesavestan i neprofesionalan rad veterinara
često može ozbiljno ugroziti život, zdravlje i dobrobit životinje, ali i naneti ozbiljnu finansijsku štetu i nemerljivi emotivni gubitak vlasniku koji mu je poklonio svoje poverenje. Evo nekoliko uputstava o tome koje su dužnosti veterinara i šta činiti ako ih se on ne pridržava koje smo preuzeli sa bloga Pravna zaštita životinja.
Zakon o dobrobiti životinja definiše pojam dobre veterinarske prakse. Dobra veterinarska praksa obuhvata principe profesionalnog ponašanja i sprovođenja sistema upravljanja kvalitetom rada svih onih koji obavljaju veterinarsku delatnost u skladu sa pravilima veterinarske etike.
Zakon o veterinarstvu određuje šta sve spada u veterinarsku delatnost, koja lica mogu da ih obavljaju i pod kojim uslovima. Ovaj zakon obavezuje veterinare i veterinarske tehničare da se stalno stručno usavršavaju, što je veoma važno za kvalitet njihovog rada.
Prijava veterinara Veterinarskoj inspekciji
Svako ko sumnja da je veterinar nesavesno postupao prilikom lečenja ili sprovođenja bilo kog drugog zahvata na njegovoj životinji, može takav slučaj prijaviti veterinarskoj inspekciji. Veterinarska inspekcija zapravo predstavlja posebno Odeljenje veterinarske inspekcije Uprave za veterinu koja radi u okviru Ministarstva poljoprivrede i zaštite životne sredine Republike Srbije. Obaveštavanje veterinarske inspekcije (bilo pisanim putem, bilo telefonom) o slučaju nesavesnog rada veterinara predstavlja prvi korak ka ostvarivanju prava vlasnika i sankcionisanju tog veterinara.
Krivično delo nesavesnog pružanja veterinarske pomoći
Krivično delo nesavesnog pružanja veterinarske pomoći iz člana 271. Krivičnog zakonika Republike Srbije čini veterinar ili ovlašćeni veterinarski radnik koji pri pružanju veterinarske pomoći prepiše ili primeni očigledno nepodobno sredstvo ili očigledno nepodoban način lečenja ili uopšte nesavesno postupa pri lečenju životinja i time prouzrokuje uginuće životinja ili drugu znatnu štetu.
Krivično delo postoji samo ako je nesavesnim pružanjem veterinarske pomoći prouzrokovano da životinja ugine ili ako je vlaniku naneta znatna šteta. Ukoliko usled nesavesnog pružanja veterinarske pomoći ne dođe do uginuća životinja ili prouzrokovanja znatne štete, postojaće pokušaj ovog krivičnog dela koji nije kažnjiv. Prema stavu krivičnog odeljenja Vrhovnog suda Srbije iz aprila 2006. godine, znatna šteta postoji kada iznos štete prelazi 900 000 dinara. Između ostalog, znatnu štetu mogu činiti i visoki troškovi lečenja životinja, ali nema sumnje da šteta takvih razmera može proizlaziti i iz drugih okolnosti.
Krivično delo nesavesnog pružanja veterinarske pomoći može biti učinjeno kako sa umišljajem tako i iz nehata. Ako je delo učinjeno sa umišljajem, učinilac se kažnjava ili novčanom kaznom ili kaznom zatvora do 2 godine. Ako je delo učinjeno iz nehata učiniocu se može izreći novčana kazna ili kazna zatvora do 6 meseci.
Krivično delo nadriveterinarstva
Zakon o veterinarstvu u članu 155. izričito zabranjuje obavljanje veterinarske delatnosti od strane lica koja se u smislu tog zakona ne smatraju veterinarskim radnicima. To znači da veterinarske usluge smeju pružati samo lica koja su veterinari ili veterinarskim tehničari, s tim što veterinarski tehničari ne smeju samostalno da obavljaju sve veterinarske poslove. U suprotnom, postoji krivično delo koje se naziva nadriveterinarstvo i za koje se može izreći zatvor do 1 godine.
Statistike u Republici Srbiji
Raspoloživi statistički podaci pokazuju da se i slučajevi nesavesnog pružanja veterinarske pomoći u Republici Srbiji veoma retko prijavljuju nadležnim državnim organima, kao i da se učinioci ovog krivičnog dela još ređe sankcionišu.
Poražavajuće:
U 2006. godini je za ovo krivično delo prijavljeno 4 lica, ali nijedno nije ni optuženo, ni osuđeno. Tokom 2007. godine je u našoj zemlji prijavljeno svega 6 potencijalnih učinilaca ovog krivičnog dela, ali ni te godine ni jedno lice nije ni optuženo, ni osuđeno za isto. Tokom 2008. godine je prijavljeno 4 lica za ovo krivično delo, optuženo je 1 lice, ali niko nije osuđen. Godine 2009. su za nesavesno pružanje veterinarske pomoći prijavljena 2 lica, optužena su 4, ali, kao ni prethodnih godina, nijedno lice nije osuđeno. Tokom 2010. godine su za ovo krivično delo podnete ukupno 2 krivične prijave, ali nije bilo optuženja ni osuda, tokom 2011. podneta je 1 krivična prijava, takođe bez optuženja i osuda, a 2012. godine podneta je opet samo 1 krivična prijava za to delo, dok su optuženja i osude i te godine izostale.
To ne znači da se ova dela u praksi ne čine. Naprotiv, to samo znači da jako mali broj građana odlučuje da ih prijavi, bilo zato što ne znaju da imaju pravo na to bilo zato što se pribojavaju da neće imati uspeha. Slična situacija je prisutna i kod krivičnog dela nesavesnog pružanja lekarske pomoći, gde su žrtve nesavesnog rada lekara ljudi.
