Položaj aranđelovačke opštine određen je koordinatama između 44 stepena i 12 minuta severne geografske širine i 20 stepeni i 25 minuta, istočne geografske dužine (po Griniču).
Aranđelovac leži u severoistočnom podnožju šumovite planine Bukulje (696 m. n.v.), na nadmorskoj visini oko 250 m i to
izvorišnom delu reke Kubršnice. Opština se prostire na 375,89 km2 i ima 48.000 stanovnika.
Aranđelovca je udaljen od Beograda 74 km autoputem preko Mladenovca. Udaljenost od Kragujevca je 55 km, Mladenovca oko 22 km, Topole 14 km i Lazarevca oko 33 km.
Aranđelovac se nalazi u centralnom delu Šumadije, okružen vencima Bukulje i Venčaca, na nadmorskoj visini od 270 metara. Materijalni tragovi starih kultura potvrđuju da se na ovom prostoru život odvijao u kontinuitetu još od starijeg kamenog doba. Naselje Vrbica, iz kog će se kasnije razviti Aranđelovac, prvi put se pominje 1735. godine kao „Šanac Vrbica“, naseobina sa 50 kuća i 300 stanovnika. Uredbom knjaza Miloša o ušoravanju okolnih sela nastaje 1839. godine varošica podno brda Risovača koja se razvila levom obalom Kubršnice prema Mladenovcu, a kasnije prema izvorima mineralne vode u Bukoviku. Tako je Aranđelovac dobio formu tipičnog drumskog naselja, nastalog od dela sela Vrbice i dela sela Bukovika.
Za vreme druge vladavine, na proputovanju kroz varošicu, knjaz Miloš daje obećanje da će podići crkvu „Svetij Aranđel“, pa Dekretom od 1. avgusta 1859. godine to i potvrđuje i u poslednjoj rečenici kaže: „... varoš Vrbica nek se od sad zove Aranđelovac.“
Od ulaza u grad, nekad sela Vrbica a danas užeg gradskog područja, vodi dugačka glavna ulica sve do centra grada, gde je na prostoru od 24ha prelepog parka smeštena Bukovička banja. Trgovačko-zanatska zona danas je zaštićena kao stara čaršija kojom se, kao i nekad, nižu radnje, kafei, poslastičarnice, restorani... Ulica danas nosim ime osnivača grada, knjaza Miloša, i spaja dve zaštićene kulturno istorijske celine: banjski park i Muzej paleolita u pećini Risovača. Orašac, treća zaštićena zona, nalazi se na ulazu u grad.
U delu grada koji čini banju, u miru zelenila i cvetnih aleja, smešteni su banjski objekti, hoteli, izvori mineralne vode i privatne kuće sa sobama za izdavanje. Park je danas jedan od najvećih evropskih muzeja skulpture u otvorenom prostoru nastalih tokom 45 godina simpozijuma „Beli Venčac“. Na otvorenoj sceni se, tokom leta, održavaju pozorišne predstave, folklor kao deo smotre „Mermer i zvuci“. Banjski park je danas urasta u svoje zaleđe, planinu Bukulju sa koje u letnjim večerima vetar donosi spasonosnu svežinu. Na padini Bukulje, podignut je Muzej grada koji sa vilom Karadžić i bukovičkom crkvom čini celinu. Od banjskog parka prema Muzeju i dalje, prema vrhu planine, vodi obeležena pešačka staza, ali i dobar asfaltni put. Sa druge strane Bukulje leži akumulaciono jezero Garaši, pravi raj za pasionirane ribolovce.
Grad i banja su stekli poverenje mnogobrojnih sportskih klubova koji su stalni gosti, jer za njihove pripreme ovde vlada idealna klima; izgrađeni su sportski tereni, fidbalsko igralište, hala i teniski tereni.
